2010-11-30

ESKUTITZA

Kaixo logela:
Asko maite zaitut logela.Badakit laster askoz politago eta modernoago ikusiko zara.
Gogoratzen zara horma kontran dituzun arrakalak ? ba aurten, konponduko ditugu eta gainera altzairu berriak, alfonbra berriak...hornituta egongo zara, hormak berdeak izango dituzu eta apalak zuriak.Alfonbra ere zuria izango da armairuak ere aldatuko ditugu,Ikean ikusitakoen ordez,oso politak ziren eta.
Idazteko mahaia ere aldatuko dugu,lar txikia denez gauza asko utzi ahal izango ditut bertan,mahaiak,kaxoiak eta apalak izango ditu eta horrela ez duzu hainbeste gauza gainean edukiko.Kortina berriak izango dituzu, lehengoak oso astunak eta luzeegiak direlako, eta jadanik oso zaharrak daude.
Ikusiko duzu zein polita geldituko zaren. Gainera ez da asko falta,ze jadanik hasi gara altzairu zaharrak kentzen!!!
Irrikitan nago zu berrizturik ikusteko, ez da orain ez nauzula gustatzen baina ikusiko duzu nola lan konponketak amaitzen direnean askoz politagoa egongo zaren.
Ez dut zurekin denbora lar pasatzen baina, pasatzen dudan denbora primeran egoten naiz.Tontoarena egiten lo nagoenean baita nire gurasoekin haserretzen naizenean ere zuregana noa korrika. Zurekin denbora pixka bat egon eta gero, lasai-lasai noa nire gurasoengana.Mila esker !!
Sabaira begiratzen dudan bakoitzean nire aitak itsatsitako izartxoak ikusten ditut eta haserre guztiak pasatzen zaizkit.
Maitane, nire laguna ere ezagutu duzu,zu ikustera joan zenean eta asko gustatu zitzaion ikusi zuena. Horregatik asko maite zaitut eta ez dut nahi inoiz ahaztea.
Beno hauxe izan da guztia ,espero dut beti bezain polita jarraitzea.
Agur bero bat.


NEREA ETXEBARRIA
TALDE HORIA


2010-11-29

DESCRIPCION DE UNA COMPAÑERA DE CLASE

En esta descripción voy a tratar de describir a una persona, mejor dicho a una compañera de clase.
Tiene 12 años. Sus ojos son verdes como perlas. Su pelo es rubio como el sol. Tiene la cara alargada. Es alta y delgada como un roble.
Viste muy bien, casi siempre con vaqueros bonitos y le gustan mucho las chaquetas deportivas aunque también las lleva de otro tipo. Tiene una blusa de color rojo que me encanta. En general destaca por su buen gusto vistiendo y sus colores favoritos son el rojo, el amarillo y el naranja.
Le gusta hacer deporte, sobre todo jugar al fútbol y está apuntada en el grupo de Amorebieta. Cuando juega siempre sabe qué tiene que hacer y dónde tiene que estar para meter goles. También le encanta bailar, además baila muy bien.
Es lista porque estudia mucho, sabe y hace todos los deberes. Dibuja fenomenal.
Es muy respetuosa con sus amigos y amigas porque siempre si a uno de ellos, ellas le pasa algo se queda con él, ella y le tranquiliza.
Es una persona cariñosa porque es muy simpática con los compañeros, compañeras y con los demás. siempre tiene una sonrisa en la cara y eso hace que sea una gran persona.
Tiene una familia acogedora porque cuando un amigo, amiga de ella va a su casa, sus padres le acogen como si fuera su hijo o hija.
Cuando la vi por primera vez, pensé que sería una persona divertida, y la verdad es que lo es. Ella sabe divertirse con los demás.
Esta es toda la descripción sobre esta compañera de clase y además amiga.

Autora: Andreea Neagu
Talde laranja

2010-11-26

Para mi amigo Hicham del colegio Larrea

Hola amigo:
''Espero que la despedida entre nosotros
no te importe un higo''.
Todos te echamos de menos,
las chicas dicen:
-¡Te queremos!.
¿Cuàntos amigos tienes ahì? ¿Uno, cinco diez?
Seguro que contigo como yo
no juegan al ajedrez.
Las chicas te escribiràn un poema,
en vez de cantando,
se estàn peleando.
Son muy pesadas, acabaràn
haciendo limonada.
Adiòs amigo, no se què màs esribirte.
Pero si vienes por aquì  podria decirte.
Adiòs amigo:
''Espero que la despedida entre nosotros
no te importe un higo''.
Espero verte pronto.

                                 DE TU AMIGO DANIEL (Landako - talde gorria)

2010-11-24

Agurra Zelaietatik

Kaixo adiskideok!
Zuen lehenengo lanak ikusi ditugu eta asko gustatu zaizkigu. Gure ustez lan handia egin duzue. Espero dugu zuen lan gehiago ikustea.
Agur eta beste bat arte. Zelaietako Herri Eskolako Prentsako ikasleak.

2010-11-18

Elurra

Bazen behin herri bat Durango izenekoa Bizkaian zegoen.
Egun batean neska bat, Nahia izenekoa eta 11 urtekoa, bere ohetik altzatu zen eta leihotik begiratu zuen eta elurra egiten ari zen .
Nahiak arreba bat zeukan, Maria izenekoa eta 10 urtekoa, eta biak eskolara joan ziren. Bere lehengusuarekin
Ohier izenekoarekin elkartu ziten eta irurak eskolara joan ziren.
Hizkuntzan lenguan zeuden 9:00etan eta leihotik begiratzen hasi ziren, elurra egiten ari zelako.
Gela guztiek patio ordua izatea nahi zuten elurrarekin jolasteko, eta orduan Joana andereñoak esan zuen...
-Ez begiratu leihotik, bestela patio orduan gelan geratuko zarete!!!
Gero Naiareren gelakoek euskera eukin zuten 10:00etan eta gero patio ordua ailegatu zen 11:00etan, eta neska mutilak, Nahia, Maria eta Ohier beren lehengusua izan ezik, elurrezko pilotak bota zizkieten Naiarari, Mariari eta Ohierri.
Naiarari aurpegian eman zioten eta min artu zuen.
Mariak Joana andereñoari esan zion eta Nahia medikura joan zen Joanarekin.
Medikuak esan zion...
-Hori golpea bakarrik izan da.
-Orain gelara itzuli ahal naiz? Galdetu zion Nahiak.
-Bai, agur eta ondo ipini.
-Agur erantzun zion Nahiak.
Nahia gelara itzuli ze, matematikak zeukan 12:00etan.
Matematikak amaitu ondoren, 12:30etan bere etxera joan zen Mariarekin eta Ohier bere lehengusuarekin.
Etxean zegoenean bere amari kontatu zion.
-Ama patio ardua zen eta gelako gustiak Maria Ohier eta ni izan ezik elurrezko pilotak botatzen ari ziren. orduan
Maria, Ohier eta ni korriketan hasi gara eta gelakoak elurrezko pilotekin etorri zaizkigu. Orduan nik gelditu egin naiz eta elurrezko pilotarekin aurpegian emon dit Aitorrek.
-Nahia, ez egin negar nik zainduko dizut golpea, eta beste baterako, ez gelditu edo korriketan joan andereño baten bila, bale... 
-Bai amatxo, asko maite zaitut.
-Nik ere bai, Nahia.

Lanzarote
Yaiza García

Una ruidosa familia


Érase una vez una familia muy ruidosa. Hacían mucho ruido porque siempre tocaban música. Los niños se llamaban Violín y Viola, la madre Chelo y el padre Contrabajo.
Un día cuando estaban ensayando para un concierto en la puerta apareció el vecino Fagot y gritó:
-¡Os voy a denunciar!¡no me dejáis dormir!
Al día siguiente cuando estaban ensayando apareció un policía y dijo que Chelo y Contrabajo tenían que ir a la cárcel.Los niños se quedaron con la tía Piano.
Paso una semana y Chelo y Contrabajo volvieron muy contentos:
-Hola Violín y Viola, no somos culpables, la policía nos a dicho que nuestro trabajo es ensayar y hacer conciertos.
¿Y nuestro vecino Fagot?-Dijo Viola.-Pues, se tendrá que aguantar.-Contesto Chelo.
Entonces toda la familia se puso muy contenta e hicieron una fiesta .Comieron notas musicales de chocolate.

2010-11-03

Aurezpena

Hona hemen lehenengo sarrera. Ados jartzen bagara, laister azkena izango da. Animo eta aurrera!!!