Bazen behin Hego Amerikan (Perun) bizi zen familia bat. Familian aita, ama, hiru ume, aitite eta amama ziren. Amak Yolanda zuen izena. Ile luzea eta horia zeukan. Altua zen. Aitak Asmir zuen izena ile laburra eta kizkurra zuen.
Ume gazteenak Jakes zuen izena, ertainak Oier eta zaharrenak Araitz. Ama haurdun zegoen eta amamak ez zuen beste ume bat nahi. Aititek eta amamak ordaintzen zuten dena, etxea, janaria, umeen arropa... Umea jaiotzear zegoen eta amama gero eta aserreago. Aste bat geroago umea jaio zen. Amamak paseatzera eraman zuen eta abandonatu egin zuen. Amama etxera heldu zenean, parkean ostu egin ziotela esan zuen. Ama oso aserre zegoen amamarekin. Ez zuela gehiago paseatzera aterako. Aita, ama eta hiru umeak aurkitzen hasi ziren. Basotik, besteen etxeetan galdetzen... baina ez zuten aurkitu.
Amamak zubi baten azpian utzi zuen bambu artean ezkutatuta. Orduan bazkaltzera joan ziren. Umea ikusten bazuten etxera eramateko esan zioten. Inork ez zuen aurkitzen.
Asteak joan asteak etorri umeak desagertuta jarraitzen zuen.Umeak egun batean zubi azpian jolasten ari zirela, umea negarrez hasi zen. Umeak banbu artean begiratu eta umea agertu zen.
Ama aita eta umeak oso pozik zeuden urte bat joan zen eta amama ohitu egin zen.
DENAK OSO POZIK BIZI IZAN ZIREN!!!!!
Ane Abarrategi
Asko gustatu zait, batez ere istorioa oso erreala izan delako eta amaiera irakurtzean poztu naizelako. Interesgarria izan da.
ResponderEliminarZorionak
ARAITZ
eskerrik asko oso atsegina izan zara niri ori idazten eta berriro ere eskerik asko.
ResponderEliminar