Orain
dela urte asko herri txiki batera familia bat heldu zen. Iritsi berriak zirenez
ez zekiten etxe horretan gaueko hamabietan sorginak irteten zirela. Familia
horretako umeak Sara eta Izar deitzen ziren.
Baina
arratsaldean umeen ama eta esan zien dendariak:
-
Zuek iritsi berriak zarete, non bizi zarete?
-
Mendiaren puntan dagoen etxean bizi gara. – erantzun zion Izarrek.
-
Mendiaren puntako etxean? Alde nire dendatik!
Berriro
etxera heldu eta gero, gizon bitxi bat hurbildu zen haiengana esanez:
-Alde
egin behar duzue hemendik, toki hau sorginez beteta dago eta!
Ume
biak asko beldurtu zituen gizon bitxi horrek, baina haien aita eta amak istorio
haiek ez kontatzeko esan zioten gizonari. Gaueko hamabietan sorginak zarata
egiten hasi zirenean etxeko guztiak esnatu ziren. Beldur handia zuten, baina hurrengo
goizean poliziari deitu zieten. Polizia ahal zuen arinen heldu eta
aztertzen hasi zen. Tranpak jarri zituzten
sorginak harrapatzeko eta gauean sorginak nor ziren jakiteko. Gauean sorgin
gehienak harrapatu zituzten eta beste sorginak ihes egiten hasi ziren, baina
atzetik segika ibili ziren sorginen ezkutalekua aurkitzeko. Ezkutalekua aurkitu
zuten, eta sorginak nor ziren ikusi ere. Dendako neska, gizon bitxia eta beste
herritar batzuk ziren sorginez mozorroturik. Jendea beldurtzeko egiten zutela
esan zuten sorginez mozorrotuta zeudenek. Herri guztia beldurtu nahi zutela
herri guztia beraientzat izateko.
Ordutik aurrera herria lasai eta pozik bizi izan
ziren sorginik ez zegoela jakinik.
EGILEA: MAIALEN
BARRUETABEÑA
Asko gustatu saigu guri beldurrezko ipuinak gustatzen zaiskigulako.
ResponderEliminarOso ondo pasatu dugu irakurtzen.Guri beldurrezko ipuinak gustatzen zaiskigu oso ondo pasatzen dugulako.
Niri ipuin hau asko guztatu zait oso bitxia eta interesgarria izan delako. Gainera istorio hau fikziokoa izan da eta niri niri istorio mota horiek asko guztatzen zaizkit.
ResponderEliminar