IPUINA

SAGUA ETA ZAPATARIAREN ARTEKO ADISKIDETASUNA

Herri Txiki izeneko herri baten erdigunean, zapata denda bat zegoen, eta han,

zapatari bat bizi zen. Zapatari horrek, sagutxo bat zeukan etxean, eta egunero

gazta eta ogi zati bat uzten zion etxeko atean. Saggua poz-pozik bizi zen, jana-

ria eta adiskidea zituelako.

Baina urteak joan eta urteak etorri, sagua konturatzen zijoan, zapataria zahar-

tzen zijoala, eta makalago zegoela.

• Norbaitek indarra kendu ote dio? Azti maltzur bat izan ote da? - galde

tzen zion bere buruari. Baina ez, zaharra zen jada, eta makalegi zegoen lanean

jarraitzeko.

Orduan sagua, zoratuta, galderak egiten hasi zen, bere buruari:

• Baina zapatari jauna zahartzen bada, ezin izango ditu zapatak konpondu!!
  eta ez baditu zapatak konpontzen, ezin izango du dirua irabazi!! eta ezin
  izango dit janaririk eman!! - Orduan sagua, alteratuta, zer egin pentsa-

tzen hasi zen, eta esan zuen:

• Badakit!! Herriko azti zaharrarengana joango naiz, mutiko bihurtzeko eskatuko diot eta horrela zapatariari lagundu ahal izango diot zapata den-
  darekin.

Eta hara abiatu zen sagua, herriko oztopo guztiak gaindituz.

Aztiaren jauregira heldu zenean, zulo batetik sartu eta aztiaren aztikerien gelan

agertu zen, eta ohiukatu zuen:

• Eeeh!! azti!! Mesede bat eskatu nahi dizut!! Herriko zapatariak laguntza
  behar du, eta mutiko bihurtu nazazun nahi dut!!.

Eta aztiak buruarekin baietz esanda mutiko bihurtu zuen.

Herrira bueltan, handiagoa zenez, ez zegoen oztoporik, eta zapatari, gertatutako

guztia kontatu zion. Biak besarkatu, eta aitona eta biloba izendatu ziren. Hortik

aurrera izango zen SAGUA ETA ZAPATARIAREN ARTEKO

ADISKIDETASUNA.