2011-06-01

Argazkitik testura



Bazen behin Ageda izeneko atso bat. Agedak 110 urte zeukan, oso zaharra zenez herri osoa oso ondo zaintzen zuen. Agedak beti eskerrak ematen zituen. Bakarrik bizi zen ez zuen senarrik betre senarra gerran hil egun zelako. Agedak txakur txiki bat zeukan "Plast" izenekoa. Plastek anka bat apurtuta zuen istripu batean apurtu zuelako.



Egun batean Ageda gaixotu eguin zen eta gaixotasunaren ondorioz hil egin zen. Herrikoek fueneral bat antolatu zioten Agedari. Funerala amitu zenean herriko biztanle guztiek batzar bat egin zuten eta erabaki bat aukeratu zuten denok libre bizitzean Agedaren etxea herriko museoa bihurtzea. Agedaren etxea museo bat izateko arazo handi bat zeukaten diru azko ordaindu behar zutelako. Egun azko pasatu ondoren gauza bat bururatu zitzaien: denen artean museoa egitea eta Agedaren argazki bat handitzea eta museoan jartzea. Museoa oso ondo gelditu zen. Museoan biztanle guztiak oso arro geratu ziren. Egun batean herriko alkatea museora joan zen eta oso ondo eginda zegoela esan zuen.Herriko biztanleek horri entzutean zoro baten moduan jarri ziren pozez. Momentu horregatik aurreza gene asko joan zen museo artara. Museoan herriko bistanle batzuk lan egiten zuten eta diru asko irabazten zuten jende asko joaten zelako museora. Museoa museorik famatuenetariko bat izan zen eta denok oso pozik geratu ziren baina agun batean jendez gainezka zegoen museoa, eta berriz urrengo egunean ez zen inor joaten langile batek ideia bat izan zutelako: gauza zaharrenak kendu eta urte guztietan berriak jarri langile guztiek baietz esan zuten. Halaxe egin zuten. Jende gehiago joan zen museoa bisitatzera eta langileek diru gehiago irabazten asi ziren.



Ageda hil egin zela ahaztu egin zuten museoko langile bat gogoratu zen arte. Hilabete guztietan meza izaten zuten herriko biztanle guztien Ageda ez ahazteko. Museoan Agedaren argazkia inoz ez zela kenduko museotik erabaki zuten.



Halaxe egin zen. Hilabetero Ageda gogoratzeko mezak izaten zituzten eta agedaren argazkia ez zuten museotik inoiz kendu.






Anónimo

No hay comentarios:

Publicar un comentario