Pelikulan sartuta (Ipuina)

PELIKULAN SARTUTA

       

        Bi lagun, neska eta mutila, Jon eta Miren, zinemara joan ziren pelikula bat ikusten joan ziren. Egun horretan gertatu zena, burutik ere ez zitzaien inoiz pasatu eta beraiei gertatuko zitzaienik askoz gutxiago.

        Lekua hartu, argiak itzali, soinua piztu eta pelikula hasi zen, lehenengo hamar minututan dena behar zen moduan zihoan, beldurreko eszena bat agertu arte, lagunak, eskutik heldu eta konturatu barik pantaila handi horren barruan sartuta zeuden, mundu hori, izugarri desberdina zen, zuhaitzak hitz egiten zuten, bizitza zuten eta pertsonek ez zuten inori laguntzen ezta inorekin hitzik egin ere.

        Mundu horretan galduta zenbiltzan, ez zen benetako mundua, baina han barruan benetakoaren bezalako zen. Pertsona onak eta gaizkileak zeuden.

        Egun bi pasa ondoren, eta mundu horretako kaleak ikertu ondoren, parke bateko aulkian esertzea erabaki zuten, pentsatu behar zuten nola bueltatu beraien mundura. Horretan daudela, atzetik gizon batek ahoan zapi bat jarri zien eta berehala loak hartu zituen, ez ziren ezertaz konturatu.

        Esnatu zirenean, biak zeuden aulkiei lotuta, gela nahiko itsusi baten zeuden, beraien  aurrez aurre gaizkilea zegoen. Zelako aurpegia jarri zuten ikusita barrezka hasi zen.

__ Nor zara zu eta zer nahi duzu? _galdetu zuen Jonek

__ Zer nahi dudan? Hau bai galdera, zer izango da ba? D I R U A

__Hori bai ez dugula.

__ Baina, zure gurasoak bai, eta ordaintzen dute edo zureak egin du.

        Gazte biak ikaratuta geratu ziren, ez zekiten zer egin, eta gainera nola abisatu aitari? Ez ziren mundu honetakoak…

        Bahitzaileak laguntzaile bat zuen, mutil gaztetxo bat zen. Gaztetxo honek laguntzen zion, bere ama bahituta zeukalako. Jon eta Mireni begiratzen zien bakoitzean, bere amaz gogoratzen zen, eta erabaki gogor bat hartu zuen, gazte bi hauei laguntzea.

        Kalera irteteko aukera izan zuenean, poliziari abisua eman zien, bere kasua ere kontatu zien; poliziak lehenengo ama erreskatatu zuten, eta gero Jon eta Miren zeuden etxera joan ziren. Kontu handiz sartu ziren, inongo zaratarik egin gabe eta gaizkilea erraz harrapatu zuten. Eskuburdinak jarri eta kartzelara eraman zuten.

        Jon eta Miren aski geratu ziren, baina oraindik pelikularen barruan zeuden, eta nola bueltatu etxera?...

        Bat-batean, argi egin zen eta zineman agertu ziren, aukeratu zuten eserlekuetan. Biak barrezka hasi ziren, amets bat izan zela konturatu zirelako.

__ Zein aspergarria izan den pelikula hau!

__ Pentsa, ez dut uste inoiz lotan geratu naizenik.

        Bien artean hizketan irten ziren, eta gertakizuna komentatzeko kafe bat hartzera joan ziren.

Argiñe Lindez