Bazen
behin ume bat 11 urtekoa New York ondoko herri txiki batean bizi
zena. Ume horren izena Jonn zen baina bere lagunek Jonny deitzen
zioten.
Udan
bere janaririk gustokoena izozkia zen eta bere herrian izozki fabrika
zegoen.
Bere laguna, Mark deitzen zen eta biek beti fabrika horretara joatea
amezten zuten. Joan zirenek esaten zuten den dena izozkiarekin eginda
zegoela eta hotz handia egiten zuela izozkia ez urtzeko.
Urtero-urtero
bost txarteltxo ipintzen zituzten izozkietan eta tokatuz gero
fabrikara joan zintezkeen bisitan. Jonnyk eta bere lagunak, uda
guztian zehar egunero 10 izozki edo gehiago erosten zituzten, inoiz
ez zitzaienez tokatu pentsatzen zuten oraingo urtean tokatuko
zitzaiela. Esperantza handia zuten eta lehenengo izozkia zabaldu
zutenean... Jonnyri tokatu zitzaion baina bere lagunari ez! Orduan
Jonnyk esan zuen ez zuela joan nahi izozki fabrikara.
-Jonny,
zergatik ez duzu joan nahi izozki fabrikara?- galdetu zuen Markek
-Zu
gabe ez dudalako joan nahi eta gainera ez zaitut bakarrik utziko-
erantzun zion Jonnyk.
-Joan,
niri berdin zait, gutxienez zuk ondo pasatu- esan zion Markek.
-Ez,
ez eta ez! zu gabe ni ez noa!!- haserretu zen Jonny.
-Bale,
bale horrela jartzen bazara...-erantzun zion Markek.
-Eskerrik
asko Mark ulertzeagatik, orain goazen parkera jolastera-esan zion
Jonnyk.
Horrela
joan ziren jolastera parkera oso pozik.Orain esaten da hurrengo
urtean biei tokatu zitzaiela tiket hori eta oso ondo pasatu zutela
izozki fabrikan.
Nagusitan
fabrikako jabeak izan zirela esaten duenik ere badago.
KIMETZ
KORTAZAR
No hay comentarios:
Publicar un comentario