Bazen behin ume salbatzaile bat.
Beti umeei lagundu egiten zien. Eta ume zalbatzaileak Nico zuen izena. Nicok ez zuen
gurasorik.
Egun batean Nico
parkera joan zen eta bat-batean Nicok ume bat zuhaitzean ikusi zuen harrapatuta. Eta Nicok umea
salbatu zuen eta umeak esan zion:
-Eskerrik asko Nico.
Eta Nicok erantzun zion:
-Ez da ezergatik, ohituta
nago.
-Baina ez naiz ondo sentitzen.
-Zergaitik?
-Ba zuk salbatu egin nauzu eta
ez dizut ezer eman.
-Ba, berdin da.
-Ez da berdin.
-Bale, bihar arte.
-Bale, agur.
Eta hurrengo egunean Nicok
umea ikusi zuen eta umeak esan zion:
-Kaixo
-Kaixo
-Begira Nico, nire ama
konturatu da ez duzula gurasorik.
-Bai
-Orduan , esan dit salbatzeagaitik gurekin bizitzera etorri al zarela.
-Bai, zelako ondo ,eskerrik
asko lagun.
-Ez deitu lagun deitu neba.
-BAI!!!!
Azkenean Nicok ume bat salbatu
zuelako, ama bat lortu zuen.
Egilea:Ainara Veci
No hay comentarios:
Publicar un comentario